Τι είναι και τι δεν είναι η διηγηματοποίηση

Καλώς ήλθατε

Η Διηγηματοποίηση είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τον εαυτόν της και την ελληνική γλώσσα.

Δεν είναι ο χώρος όπου θα ακούσετε υποχρεωτικά τις μουσικές προτιμήσεις του δημιουργού του ούτε θα βρείτε διαφημίσεις.
Δεν είναι ο χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού του.
www.gpointspoetry.blogspot.com για τα ποιήματα
www.gerimitiis.blogspot.com για τα καθημερινά

άτμα σαρβασαρίριναμ


Καθισμένος μπροστά στο ανοικτό παράθυρο ακούω το σιγανοψιχάλισμα της βροχής και πίνω τον πρωϊνό καφέ μου. Καιρός μουντός, σύγνεφα βαριά που ο ήλιος δεν μπορεί να τα τρυπήσει. Ο καιρός στον νοτιά- θυελλώδεις έδωσε η μετεωρολογική- μα ο Κρισσαίος κόλπος ήρεμος, τον πιάνει ξώφαλτσα ο καιρός και φτιάχνει αυτό το βουβό, το ύπουλο κύμα που οι ναυτικοί το λένε σουέλι. Μες την αχλύ, μίλι μακριά μου προς τον Βορρά, μια στεριανή γλώσσα χωρίζει τον μυχό του κόλπου στα δύο. Ανταριασμένα φτάνουνε τα βουβά κύματα και σκάνε μ' ορμή στα πέντε, στα έξη μέτρα αψηλά μην και την κεφαλώσουν τούτη τη στεριά που μπήκε ανάμεσά τους. Πιο πίσω, σκάρτα αλλο ένα μίλι, δεν φαίνεται τίποτε από την παραλία της Κίρρας, ούτε ο Παρνασσός πιο πίσω, όλα βαμμένα στο ανοικτό γκρίζο πέπλο του χαμηλωμένου σύγνεφου.

Στο σπίτι μέσα, τα πάντα έχουν ένα διαφορετικό χρώμα από την έλλειψη του πρωϊνιάτικου ήλιου, ίσως και μια διαφορετική υφή, δείχνουν πιο πραγματικά, πιο ζωντανά, πιο κοντά σ' αυτό που ο τίτλος περιγράφει : άτμα σαρβασαρίριναμ, δηλαδή η ψυχή όλων των όντων που έχουνε σώμα. Μπορεί νάναι η απόχρωση της σκόνης σ' αυτό το λίγο φως που αφήνει να περάσει η βαριά συννεφιά, μπορεί νάναι η σωστή χρονική απόσταση της επιστροφής στο νερό της θάλασσας, μπορεί η γειτονοπούλα που βγήκε να τσεκάρει τον καιρό τυλιγμένη στο σεντόνι της και με τα μισά της κάλλη ακάλυπτα, μπορεί και η βαθειά αλήθεια της ινδικής μυθολογίας. Μπορεί. Ερχονται στιγμές που όλα τα πράγματα μοιάζουν νάχουν ψυχή και στιγμές που όλοι οι άνθρωποι γύρω μας μοιάζουνε να μην έχουν.
Σ' αυτό το φόντο ένα αμάξι κόκκινο μοιάζει έντομο και το δενδράκι δίπλα με πουλί, η αιώνια τοπική δεσποινίς μόνο προέκταση των ψηλοτάκουνών της λογίζεται κι οι λακκούβες του νερού παίζουνε πιάνο με τις στάλες της βροχής. Οι ήχοι, σιγαλοί και ανεπαίσθητοι, δεν έχουν σώμα, δεν μετρούν και δεν μετέχουν.
Μια ιδέα περισσότερο φως καθώς ο ήλιος ανεβαίνει και η γωνία πρόπτωσης αλλάζει. Η βροχή σταμάτησε. Τα σύγνεφα άλλαξαν χρώμα προς το άσπρο και την πορεία τους στον ουρανό, τώρα ξεσέρνουν προς την Δύση, έστριψε ο καιρός. Τα κύματα με πιότερη μάνητα, πιο ευθυγραμμισμένα, βαράν στα κατακόρυφα τα βράχια της στεριάς. Βλέπω το γκρίζο αυτοκίνητο και τούτο έτοιμο μου δείχνει να πετάξει. Μια δεσποινίς στα δώδεκα, στα δεκατρία με τ' ασημένια της παπούτσια και το κολάν το μαύρο να χαράζει προκλητικά τα τορνευτά της πόδια, γεμίζει τ΄άδειο μου παράθυρο. Τα μαλλιά της ίσα, καστανόξανθα και λατρευτά πριν τα σαμπουάν και οι βαφές τα κάνουνε μαντάρα. Στ΄αφτί μου ο βόμβος από μια χαμπερίστρα με ξενίζει. Το έντομο με γυροφέρνει δυο φορές και κουρνιάζει στην εσοχή ενός κάδρου να βγάλει την μέρα του. Αναπόφευκτος ο συνειρμός με την ψυχή, πανάρχαια ονομασία για τις πεταλούδες.



Λατρεύω την σκέψη στην ανάπτυξή της, την αποτύπωσή της στο χαρτί. Ιδια κι' απαράλλακτα με την φωτογραφία της πρώτης μου γυναίκας ή κάποιους πίνακες του Mark Chagall...

Καλή σας ανάγνωση

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Ο "γιατρός"

Η λέξη γιατρός στην διάλεκτο των τζογαδόρων έχει διττή σημασία : είναι αυτός που "θεραπεύει" τις αδυναμίες του μοιράσματος της τράπουλας ή του πεσίματος της μπίλιας στην ρουλέττα ώστε να έχει το επιθυμητόν αποτέλεσμα αλλά και το εύκολο θύμα που κολακεύεται να το προσφωνούν ίδια με τους "καλλιτέχνες" του τζόγου.
Ο ιππόδρομος είναι άλλη κλάση τζόγου, εκεί η ικανοποίηση του εγωϊσμού είναι μάλλον το αποτέλεσμα της νίκης, παρά το ίδιο το υλικό κέρδος. Στην ορολογία του ιπποδρόμου "γιατρός" λέγεται αυτός που προμηθεύει στα άλογα διάφορα βιταμινούχα,διεγερτικά ή αναισθητικά που βελτιώνουν την απόδοσή τους και φυσικά και τις λεγόμενες ντόπες.
"Γιατρός" ήταν το παρατσούκλι του Λάκη, κάποτε κατόχου τριών μεγάλων αγροτεμαχίων στην ιδιαιτέρα του πατρίδα.

Ο Λάκης ήταν ένας φιλόδοξος επαρχιώτης όταν ήλθε στην Αθήνα. Εραστής του τζόγου και της συμβουλής "πληρώνω για να μαθαίνω" πέρασε γρήγορα από τα προκαταρκτικά στάδια της χαρτοπαιξίας και έφτασε στο επίπεδο που ή θα έπρεπε να συνεχίσει σαν επαγγελματίας ή να σταματήσει τα χαρτιά γιατί οι απλοί παίκτες πλέον δεν τον έπαιζαν. Ο Λάκης θα είχε μόνη απασχόληση το σκάκι αν δεν ανακάλυπτε τον ιππόδρομο.


Μετά το αναγκαίο χρονικό διάστημα προσαρμογής ο Λάκης άρχισε να ασφυκτιά στους όρους του αμοιβαίου στοιχήματος, δηλαδή η απόδοση του στοιχήματος να είναι αντιστρόφως ανάλογη του αριθμού των νικητών, πράγμα που έκανε ασύμφορη την μεγάλη μίζα αφού η μεγάλη μίζα δεν έφερνε αύξηση του κέρδους αλλά μόνο της χασούρας, σε περίπτωση αρνητικής πρόβλεψης. Η φιλοσοφία του ιπποδρομιακού στοιχήματος είναι "να κυκλοφορεί το χρήμα και να βγαίνει η γκανιότα", δηλαδή το ποσοστό του ιπποδρόμου, δεν είναι συμβατό της "ένας παίκτης να κερδίζει πολλά", γι αυτό υπήρχαν οι "μπουκ", άνθρωποι δηλαδή που αναλάμβαναν το ρίσκο των μεγάλων στοιχημάτων-παράνομα, φυσικά.
Η προσαρμογή του Λάκη  και κάποιες άτυχες επιλογές του είχαν στοιχίσει την πώληση του πρώτου αγροτεμαχίου και η πιθανότητα να ρεφάρει υπήρχε μόνο στους μπουκ.Ο Λάκης έχοντας κάποιες διασυνδέσεις στην Κύπρο άρχισε να εισάγει διάφορα βελτιωτικά -έως ...πολύ βελτιωτικά- της απόδοσης των αλόγων. Πολλοί άνθρωποι των σταύλων άρχισαν να του κάνουν τον φίλο ζητώντας του λίγο "ενισχυτικό" των αλόγων και ταΐζοντας τον με πληροφορίες. Ο  Λάκης πούλησε και το δεύτερο αγρόκτημα και περίμενε την καλή. Οταν του είπανε πως θα ετοιμάσουνε μια καλή έκπληξη ετοίμασε τις σωστές δόσεις και τις έδινε στον σταυλίτη. Βέβαια δεν ήξερε πως ο σταυλίτης τις έδινε σε άλλο άλογο που έτρεξε την ίδια μέρα και κέρδισε ενώ η "καλή έκπληξη" σερνότανε. Ο σταυλίτης άφησε την δουλειά του για να αποφύγει δυσάρεστες συναντήσεις κι έφυγε με μια μικρή περιουσία, όσα περίπου  έχασε ο Λάκης.
Ολα αυτά έρριξαν τον Λάκη σε περισυλλογή μιας και ο εγωϊσμός του απαιτούσε να ρεφάρει αντί να τα παρατήσει. Κατάλαβε πως σ' αυτόν τον χώρο δεν μπορούσε να έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν και αποφάσισε να κάνει μόνος του την "δουλειά". Αγόρασε ένα φτηνό άλογο και το ανέθεσε σ΄έναν προπονητή έτοιμο για σύνταξη που ευχαρίστως άφησε κάθε πρωτοβουλία στον "γιατρό". Ο Λάκης προμηθεύτηκε αμφεταμίνες που δεν ανιχνεύονταν στα δείγματα σιέλου και ούρων που έπαιρναν από τα άλογα. Οι αμφεταμίνες δοκιμάστηκαν επιτυχώς σε άλλα άλογα του σταύλου και το μόνο πρόβλημα που είχε πλέον ο Λάκης ήταν  να δεχθούν να ρισκάρουν οι μπουκ το παιχνίδι στο άλογό του, πράγμα που αποκλειότανε αν τζογάριζε τα λεφτά ο ίδιος. Οι μπουκ όταν κινδύνευαν έπαιζαν το άλογο μέσα στον ιππόδρομο μειώνοντας πολύ τις αποδόσεις και πολλές φορές αντί να το παίξουν οι ίδιοι το διέδιδαν στους φιλίππους καθιστώντας το φαβορί.
Ο Λάκης άρχισε να συχνάζει στην τρίτη θέση και γρήγορα  προσκολλλήθηκε σε μια παρέα νεαρών. Αρχισε να τους "ταΐζει" με σίγουρα και συμβουλές. Οποτε ήξερε ένα άλογο προσποιότανε πως δεν είχε λεφτά και δανειζότανε μικροποσά από τους νεαρούς για να το παίξει. Φυσικά μοιραζότανε τα κέρδη του με τους πιτσιρικάδες. Αλλοτε πάλι δανειζότανε επίτηδες μικροποσά τα οποία τους επέστρεφε την άλλη μέρα στην σκακιστική ομοσπονδία όπου "καθάριζε" το μυαλό του όπως έλεγε. Ηταν όντως καλός σκακιστής και γρήγορα κέρδισε την εμπιστοσύνη των νεαρών που τον άκουγαν σαν πατέρα τους.

Στην μεγάλη μέρα όλα ήταν σωστά προετοιμασμένα, το άλογο "φτιαγμένο" είχε στην σέλλα του έναν αδύναμο μαθητευόμενο που θα ήταν αδύνατο να το βοηθήσει αν χρειαζότανε, πράγμα που δικαιολογούσε την ανάληψη του ρίσκου από τους μπουκ. Ο ίδιος έπαιξε ένα μικρό μέρος από τα χρήματα του τρίτου αγροτεμαχίου στους μπουκ ώστε να μην τους αγριέψει. Βέβαια οι μπουκ παραξενευτήκανε που τέσσερις άγνωστοι νεαροί στοιχημάτισαν σεβαστό ποσό ο καθένας τους στο ίδιο άλογο αλλά ψάχνοντας το θέμα δεν βρήκαν τίποτε  αφού την δουλειά του Λάκη δεν την ήξερε κανείς και κανείς επίσης δεν ήξερε πως τα λεφτά των σωστά δασκαλεμένων νεαρών ανήκαν στον Λάκη. Οι μπουκ αποφάσισαν πως άξιζε τον κόπο να πάρουν το ρίσκο, εξ άλλου φρόντισαν κάποιο άλλο άλογο να "θυσιασθεί" ανοίγοντας τον ρυθμό στο άλογο του Λάκη που σίγουρα δεν θα μπορούσε μετά να το βοηθήσει ο μικρός που ήταν στην σέλλα του.
.
Οταν δόθηκε η εκκίνηση το άλογο του Λάκη πετάχτηκε μπροστά σαν δαιμονισμένο μιας και ο μαθητευόμενος αναβάτης του δεν μπορούσε να το συγκρατήσει. Κανένα άλλο άλογο δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τον ρυθμό του, ούτε και το πρόθυμο να θυσιασθεί και γρήγορα απέκτησε μια τεράστια διαφορά. Οι πιτσιρικάδες άρχισαν να πανηγυρίζουν ενώ ο Λάκης ψιθύριζε "μόνο μην πέσεις, μικρέ, κρατήσου να μην πέσεις". Στον τότε ιππόδρομο, στην τρίτη θέση, όταν τα άλογα έφταναν στα 400 μέτρα προ του τερματος έφευγαν από το οπτικό πεδίο των φιλίππων λόγω μια συστάδας δένδρων και εμφανίζονταν ξανά στο μέσον της ευθείας, 200 μέτρα πριν από το τέρμα. Ζητωκραυγές ακούγονταν μόλις εμφανιζότανε το πρώτο άλογο μετά τα δένδρα από όσους είχαν στοιχηματίσει σε αυτό ή σε κάποιο άλλο που ακολουθούσε κοντά. 
Λογικά ένα άλογο που κάνει τέτοια διαδρομή στο τέλος κόβει, όταν όμως εμφανίσθηκε το άλογο του γιατρού δεν υπήρχε κανένα άλλο κοντά του και ο μαθητευόμενος βαστιότανε γερά επάνω του. Οι αμφεταμίνες έκαναν καλά την δουλειά τους. Πέρασε θριαμβευτικά μπροστά από τον Λάκη που εξακολουθούσε να προσεύχεται να μην πέσει ο μικρός και 50 μέτρα πριν από το τέρμα έγειρε απότομα αριστερά τσακίζοντας με το κεφάλι του το ξύλινο κάγκελο. Ο μαθητευόμενος γλύτωσε με κάποιες αμυχές το άλογο όμως είχε υποστει ανακοπή καρδιάς πριν πέσει όπως έδειξε η νεκροψία. Στην νεκροψία βρήκανε και τις αμφεταμίνες αποθηκευμένες στο σηκώτι του.
Οι πιτσιρικάδες δεν ξαναείδανε τον Λάκη τον "γιατρό" στις κερκίδες του ιπποδρόμου, ούτε κανένας άλλος τον ξανάδε, ούτε στο χωριό του ξέρανε τίποτε γι αυτόν...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου