TRANSPHYSICS

Από το βιβλίο του gpoint, τα Διαφυσικά

Πολλά μυθιστορήματα εγράφησαν εις τον χώρον του φυσικού, του παραφυσικού και εσχάτως εις τον χώρον του μεταφυσικού. Το παρόν διήγημα είναι το πρώτον εις τον χώρον του  δ ι α φ υ σ ι κ ο ύ . Τι είναι το διαφυσικόν ;

Μόνον μία προσεκτική ανάγνωση του διηγήματος θα σας λύσει την απορία.

Εάν δε το διαβάσετε μουνονυχί, δηλαδή σε μία μόνο νύκτα, περισσότερα θα καταλάβετε,

TRANSPHYSICS – τα Διαφυσικά

 1 ( Βηρυττός-Αθήναι)

___________________________________________________________________________

    

    Εις την Βηρυττόν, πρωτεύουσαν του Λιβάνου, η οδός Χάμρα ενώνει την ομώνυμον αριστοκρατικήν συνοικίαν με τας λαϊκάς τοιαύτας της παραλίας.Η παραλία εκ κρημνών συνίσταται, μη σχέσιν έχουσα μετά τού Φαλήρου. Η οδός Χάμρα έχει χαραχθεί κατα την ημερησίαν διαδρομήν του ηλίου.

Οι ατυχείς εργαζόμενοι  ανέρχονται εκάστην πρωΐαν την οδόν δια να μεταβούν εις την εργασίαν των, έχοντες τον ήλιον έναντι των οφθαλμών των. Μετά την κοπιαστικήν εργασίαν των, περί το εσπέρας, επιστρέφοντες εις τας οικίας των, πάλιν τον ήλιον απέναντι έχουν. Οι αγαθότεροι εξ αυτών κάποτε πέτρας έρριπτον κατά του Ηλίου-τυράννου. Η ανακάλυψις των σκουροχρώμων ομματοϋαλίων κάποιαν ανακούφισιν εις τον εργαζόμενον λαόν επέφερεν. Η αριστοκρατία ουδόλως ενοχλείται από τον ήλιον. Κυκλοφορεί άλλας ώρας.

     Ισως να είχομεν το ίδιον αποτέλεσμα και εις Αθήνας αν εστρέφαμεν τον άξονα της οδού Σταδίου κατά εικοσιπέντε μοίρας νοτιοδυτικώς. Ο (προσεχώς) Δήμαρχος ας το σκεφθεί. Είναι απείρως αποτελεσματικότερον από την συλλογήν των απορριμμάτων, ή την Δημοτικήν αστυνομίαν.

    Αι πολυκατοικίαι της Χάμρας πολυτελέσταται είναι. Αι είσοδοι σιδηρόφρακτοι είναι και ένοπλος θυρωρός τας ελέγχει επί εικοσιτετραώρου βάσεως. Πολλάκις εις μίαν πολυκατοικίαν μένουσι μόνον συγγενείς ή και σπανιότερον μία μόνον πολυπληθής οικογένεια.

    Εις μίαν εξ αυτών αποκλειστικώς μόνος κάτοικος είναι ο παχύς Σουλτάνος μετά του χαρεμίου του και του λοιπού προσωπικού, ευνούχου, ιατρού, κ.λ.π. Εκ των χορευτριών του χαρεμίου ο ευνούχος προτείνει τινά, ως ευνοουμένη του Σουλτάνου, την οδαλίσκην. Ο τίτλος από εφήμερος μέχρι αιώνιος γίγνεται, εκ των προσόντων της ευνοουμένης κρινόμενος. Η οδαλίσκη υπηρετείται και τρέφεται καλώς. Αι λοιπαί χορεύτριαι λιμοκτονούν.Το σύστημα επιτείνει την προσπάθειαν των χορευτριών. Ανατολίτικη σοφία.  Η διαφυγή εκ του χαρεμίου είναι από δύσκολος έως αδύνατος.

    Εις τας συνοικίας των Αθηνών αι πολυκατοικίαι κτίζονται και κατοικούνται κατα το δοκούν. Η ασυνεννοησία μεταξύ των κατοίκων συναινεί εις την ρυπαρότητα των πολυκατοικιών. Ο θυρωρός είναι είδος πολυτελείας. Σπανίως εύποροι κατοικούν εις αυτάς. Αν τις έχει πλέον της μίας ερωμένας, αύται δεν συγχρωτίζονται και δεν ακολουθούν την ευγενή άμιλλαν του χαρεμίου. Συναγωνίζονται απλώς ποία θα αποσπάσει μεγαλύτερα ποσά από τον «Σουλτάνον». Η πάσα ερωμένη δύναται να αποχωρήσει εκ του  «χαρεμίου» αν κρίνει οτι προσεπορίσθη αρκετά. Τινάς φοράς ο «Σουλτάνος» αποπέμπει την ερωμένην, πράγμα αδιανόητον εις Ανατολάς.  Δυτική πρακτική.

    Εις Βυρηττόν, τας χορευτρίας προσκομίζει μικρά ομάς δραστηρίων, πλην σκοτεινών ανδρών, φέρουσα τον τίτλον «έμποροι λευκής σαρκός». Ο τίτλος ουδόλως εμποδίζει την προμήθειαν εγχρώμων κρεολών. De gustibus et coloribus non  disputendum.

(Λατινικά στο κείμενο :Περί ορέξεως και χρωμάτων, δεν χωρεί συζήτησις. Ο λαός την παρέφρασε στην περίπου ομόηχη : Οι πούστηδες κι’οι κολομπαράδες, δεν πάνε στις πουτάνες. Το νόημα είναι, ίσως, το αυτό)

    Εις Αθήνας ο «Σουλτάνος» κατ’ ιδίαν αλιεύει ερωμένας εις κοσμικά μέρη. Εξ αιτίας του γεγονότος αυτού, ενίοτε ο «Σουλτάνος» «παθιάζεται με την ερωμένην του», αι συνέπειαι γνωσταί. Τούτο είναι απόμακρον ως ξένη ήπειρος, εις την ανατολικήν πρακτικήν. Πάντως και εις τας δύο μεγαλουπόλεις ο ήλιος εξ ιδίας διευθύνσεως ανατέλλει.

2 ( Εις Βηρυττόν)

___________________________________________________________________________

  

    Εις την πολυκατοικίαν-χαρέμιον της Βηρυττού αναβρασμός επεκράτει.

Η ημέρα της κρίσεως ήγγικεν.

Ο ευνούχος εξήταζεν με κριτικόν βλέμμα τας χορευτρίας. Επρεπε να προτείνει το εσπέρας καινουργή οδαλίσκην. Μετ’ εμβριθείας εμελέτα τας χορευτικάς των κινήσεις, προσπαθών να μαντεύσει της ψυχής των την φλόγα .Το υλικόν δεν ήτο ανωτέρας ποιότητος. Η σωματική χάρις των χορευτριών επεσκιάζετο από την ραθυμίαν της ψυχής. Δεν ηδύνατο να οδηγήσει τον Σουλτάνον εις σφαίρας υλικού παραδείσου. Το μη χείρον, βέλτιστον, εσκέφθη ο φιλότιμος ευνούχος. Το βλέμμα του έφθασεν εις μίαν υπερβολικώς αδύνατον χορεύτριαν, προφανώς  ελληνοαθιγγανικής καταγωγής.

     Κάποιαν σπίθαν συνέλαβεν εκ της κόρης των οφθαλμών της προερχομένην, ο έμπειρος ευνούχος.

«Πως δεν την πρόσεξα νωρίτερα», εσκέφθη, «Φταίει η σωματική της διάπλαση, αλλά με τέτοιο μαλλί και μιά καλή κίνηση πολλά μπορει να κάνει».

    Ευθύς την διεχώρησεν του πλήθους και ήρξατο ιδιαιτέρων μαθημάτων της χορευτικής τέχνης. Η νεαρά ως σπόγγος  απερρόφησε τας συμβουλάς του ευνούχου, βελτιουμένη ταχέως.  Τας ασκήσεις μετ’ επιτάσεως επανελάμβανεν, φιλοτιμίαν ποιούσα. Εισελθούσα εν τω πνεύματι του ανατολικού χορού,  τα αθιγγανικά γονίδιά της εκμεταλλευομένη, νέας φιγούρας ανεκάλυπτεν και νέας ατραπούς διήνοιγεν εις την χορευτικήν τέχνην. Ο ευνούχος έκπληκτος από την ανακάλυψίν του, σφόδρα συνεπάθησεν την νεαράν.Υπερωριακώς εργαζόμενος εβελτίωνεν συνεχώς το αριστούργημά του, υποδεικνύων δρόμους προς την τελειότητα. Ολίγαι ώραι απέμενον μέχρι την στιγμήν της κρίσεως και η νεαρά αενάως προσπαθούσα μετά του ευνούχου τον στόχον προσήγγιζεν. Τον τίτλον της οδαλίσκης έλαβεν. Η κρίσις του Σουλτάνου μόνον απέμεινεν. Ελπίς μήτηρ πάντων.

3 ( Ο Σουλτάνος)

___________________________________________________________________________

    Ο Σουλτάνος αρχηγός μικρού κρατιδίου εις τα βάθη του Βελουχιστάν ήτο. Ανθρωπος των παραδόσεων και στενής αντιλήψεως ησκει την εξουσίαν του κατά τρόπον παλαιολιθικόν. Είχεν απαγορεύσει την εισαγωγήν ειδών νέας τεχνολογίας. Ως και η φρουρά του μόνον με ευμεγέθη σπαθία, τας κοινώς λεγομένας χατζάρας, ήτο οπλισμένη . Μοιραίως, όταν ομάς νεαρών εμφορουμένων υπό σοσιαλιστικών και κορανιακών ιδεών, άμα υποκινουμένη εκ του εξωτερικού, επανεστάτησεν, ευρέθη εις δυσχερή θέσιν, της φρουράς του μη δυναμένης να αντισταθεί εις την υπεροχήν των συγχρόνων τυφεκίων. Είχεν όμως βαθύ λαϊκόν έρεισμα. Προ του κινδύνου εμφυλίου συρράξεως η επαναστατική ομάς  προέτεινεν την εις το εξωτερικόν αναχώρησιν του Σουλτάνου, μετά τμήματος της περιουσίας του και του χαρεμίου του, καθώς και την διατήρησιν του τίτλου του. Η Βηρυττός ήτο μία καλή λύσις. Η ηρεμία επανήλθεν εις το κρατίδιον του Βελουχιστάν.

4 ( Ατιμη ζωή)

    Ω ! πόσον σκληρά και άτεγκτος υπήρξεν η ζωή έναντι της χαλεπώς, πλην τιμίως εργαζομένης διά να βγάλει το ψωμίον της, οδαλίσκης. Ο απεχθής και παχύς Σουλτάνος μετά δυσκολίας έφερεν το βλέμμα προς αυτήν. Δεν ήταν του γούστου του, άρα εις δυσμένειαν και πείναν θα περιήρχετο, τελεία και παύλα. Πάσα ελπίς απέστη.Το λιποβαρές σαρκίον της θα υφίστατο περαιτέρω μείωσιν. Οσον δια της ψυχής το έλλειμμα θα ηυξάνετο κατά τι πλέον, εγγίζον τα όρια της κενότητος. Διότι η οδαλίσκη ήτo ελαφρώς «τσιμπιμένη» μετά του Σουλτάνου, εξ υπολανθάνοντος πονηρού σκοπού, της ζωής τα χρειώδη να εξασφαλίσει. Ο των χορών επικεφαλής, ορεγόμενος, αν και ευνούχος, την νοστιμοτάτην οδαλίσκην, προσεποιείτο ότι δεν υπέπεσεν εις την αντιληψίν του η του Σουλτάνου δυσαρέσκεια και παρώτρυνεν δια ρυθμικών κρούσεων των χειρών την οδαλίσκην να συνεχίσει τον (κακώς ονομαζόμενον) χορόν της κοιλιάς (αφού όλα τα μέρη του σώματος ελικνίζοντο πλήν αυτής ταύτης της κοιλίας). Xρώματα ζήλειας εκάλυπτον τας παρειάς των προσώπων των λοιπών χορευτριών διά την άνομον μεροληψίαν του ευνούχου, ενώ η δυστυχής οδαλίσκη μετά βίας, εκ της απελπισίας εχόρευεν, ο δε Σουλτάνος ερεύετο. Η όλη σκηνή είχεν τι το μεταϋπαρξιακόν.