Ουν άττιμο σόλο - μιά στιγμή μονάχα
Οι στιγμές στα ιταλικά λέγονται άττιμι
Attimi
Την θυμάται.Την εικόνα της καθώς έβγαινε από την θάλασσα, το πουκάμισό του ν' αγκαλιάζει το δέρμα της, τον ήλιο να δύει πίσω απ' τα μαλλιά της, τα βότσαλα στην ακρογιαλιά της Ναύπακτος. Μετά ξαπλωμένος με τη θάλασσα ν' ασημίζει στις τελευταίες ακτίνες του ήλιου και ήρεμη να ρυτιδιάζει πίσω απ' τη σιλουέττα της. Λόγω αδράνειας βλέμματος και μυαλού σκεπτότανε μήπως η θάλασσα ήταν παγωμένη στον χρόνο κι' εκείνη περπάταγε στις ρυτίδες της ακολουθώντας τ' ακροθαλάσσι;Οταν ο χρόνος επιβραδύνεται, δύσκολο να πεις ποιό κινείται και ποιό μένει σταθερό. Σαν το πεπρωμένο. Την ακολουθούσε ή αυτό την παράσερνε ;
Κι' ο ήχος συγκεχυμένος. Ρυθμικό το σύρσιμο των νερών στα βότσαλα, πιό μακρυνή η μουσική απ΄το μαγαζί. Φτερουγίσματα εντόμων- κόκκινα ελικοπτεράκια στη παραλία, χορεύανε το χορό της εκλεκτικής αναπαραγωγής.
Ολη η εικόνα παραμορφωνότανε παρασυρόμενη στο άγνωστο μέλλον. Αυτός άβουλος, σαν γνήσιο αρσενικό, πάντα έτοιμος να εκτελέσει τις επιθυμίες-διαταγές του θηλυκού. Νιώθωντας βαθειά το περιττόν της προώθησης των δικών του επιθυμιών. Δεν περνάς καλά όταν δεν θέλουν και οι δύο να περάσουν καλά.
Μία γαλλίδα να ρωτά επίμονα " Νοπάκ ; Νοπάκ ;" Του πήρε πολλή ώρα να καταλάβει πως λέγεται η Ναύπακτος στα γαλλικά. Κάπου στον ουρανό ένα συννεφάκι έκανε την εμφάνισή του. Το ξανάφερε στον νου του αργότερα, σαν είχε σουρουπώσει.
Πρώτες καθημερινές μέρες του Σεπτέμβρη. Ιδανικές μέρες για κοπάνα, καιρός καλός και κόσμος λίγος. Τζακ Ντάνιελς, πράσινη ετικέττα -το καλό, το επετειακό- πίνανε απ' το μπουκάλι, μιά αυτός και μιά εκείνη.
Εστρεψε αλλού το βλέμμα της.
-Δεν μ' αγαπάς, μ' έχεις μόνο γιά να με πηδάς.
Εκρηξη απ' το πουθενά, ξεχύλισμα μυστικών πόθων, συμπλήρωμα στη γαλήνη των ευτυχισμένων στιγμών.
Δολοφονία.
Ράγισμα στο γιαλί της ψυχής. Το ήξερε καλά, ήταν η αρχή του τέλους. Ισως η εκδίκηση γιά μιά φευγαλέα του ματιά σε κάποια όμορφη κοπέλλα που διέσχισε πιο πριν τον περιβάλλοντα χώρο μαγνητίζοντας όλα τα μάτια και χάθηκε μυστήρια, όπως το βλέμμα επιστρέφει απ' τ' άγαλμα του Ηνίοχου στους Δελφούς. Δεν επιτρέπονται τα διαλείματα των αισθήσεων.
Η κτητικότητα των γυναικών είναι απίστευτη.
Η αστραπή διέτρεξε τα χρώματα της ίριδάς της και χάθηκε.
- Συγγνώμη, δεν τόθελα, δεν το εννοούσα, με πνίξαν οι αγωνίες μου, μη δίνεις σημασία σ' όσα λέω.
Τότε ή τώρα ;
Ενα γλυκό φιλί, τρυφερά χάδια, πετάρισμα βλεφάρων, γουργουρητό έρωτα, η φωνή της να σκεπάζει επιφανειακά το ράγισμα.
Η πληγή θα δουλέψει υπόγεια στο πέρασμα του χρόνου και θα επανακάμψει στην επιφάνεια, μη αναστρέψιμη πλέον.
Στιγμές.
στιγμές.
attimi.
άτιμη.
άτιμοι-όλοι μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου