Τι είναι και τι δεν είναι η διηγηματοποίηση

Καλώς ήλθατε

Η Διηγηματοποίηση είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τον εαυτόν της και την ελληνική γλώσσα.

Δεν είναι ο χώρος όπου θα ακούσετε υποχρεωτικά τις μουσικές προτιμήσεις του δημιουργού του ούτε θα βρείτε διαφημίσεις.
Δεν είναι ο χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού του.
www.gpointspoetry.blogspot.com για τα ποιήματα
www.gerimitiis.blogspot.com για τα καθημερινά

άτμα σαρβασαρίριναμ


Καθισμένος μπροστά στο ανοικτό παράθυρο ακούω το σιγανοψιχάλισμα της βροχής και πίνω τον πρωϊνό καφέ μου. Καιρός μουντός, σύγνεφα βαριά που ο ήλιος δεν μπορεί να τα τρυπήσει. Ο καιρός στον νοτιά- θυελλώδεις έδωσε η μετεωρολογική- μα ο Κρισσαίος κόλπος ήρεμος, τον πιάνει ξώφαλτσα ο καιρός και φτιάχνει αυτό το βουβό, το ύπουλο κύμα που οι ναυτικοί το λένε σουέλι. Μες την αχλύ, μίλι μακριά μου προς τον Βορρά, μια στεριανή γλώσσα χωρίζει τον μυχό του κόλπου στα δύο. Ανταριασμένα φτάνουνε τα βουβά κύματα και σκάνε μ' ορμή στα πέντε, στα έξη μέτρα αψηλά μην και την κεφαλώσουν τούτη τη στεριά που μπήκε ανάμεσά τους. Πιο πίσω, σκάρτα αλλο ένα μίλι, δεν φαίνεται τίποτε από την παραλία της Κίρρας, ούτε ο Παρνασσός πιο πίσω, όλα βαμμένα στο ανοικτό γκρίζο πέπλο του χαμηλωμένου σύγνεφου.

Στο σπίτι μέσα, τα πάντα έχουν ένα διαφορετικό χρώμα από την έλλειψη του πρωϊνιάτικου ήλιου, ίσως και μια διαφορετική υφή, δείχνουν πιο πραγματικά, πιο ζωντανά, πιο κοντά σ' αυτό που ο τίτλος περιγράφει : άτμα σαρβασαρίριναμ, δηλαδή η ψυχή όλων των όντων που έχουνε σώμα. Μπορεί νάναι η απόχρωση της σκόνης σ' αυτό το λίγο φως που αφήνει να περάσει η βαριά συννεφιά, μπορεί νάναι η σωστή χρονική απόσταση της επιστροφής στο νερό της θάλασσας, μπορεί η γειτονοπούλα που βγήκε να τσεκάρει τον καιρό τυλιγμένη στο σεντόνι της και με τα μισά της κάλλη ακάλυπτα, μπορεί και η βαθειά αλήθεια της ινδικής μυθολογίας. Μπορεί. Ερχονται στιγμές που όλα τα πράγματα μοιάζουν νάχουν ψυχή και στιγμές που όλοι οι άνθρωποι γύρω μας μοιάζουνε να μην έχουν.
Σ' αυτό το φόντο ένα αμάξι κόκκινο μοιάζει έντομο και το δενδράκι δίπλα με πουλί, η αιώνια τοπική δεσποινίς μόνο προέκταση των ψηλοτάκουνών της λογίζεται κι οι λακκούβες του νερού παίζουνε πιάνο με τις στάλες της βροχής. Οι ήχοι, σιγαλοί και ανεπαίσθητοι, δεν έχουν σώμα, δεν μετρούν και δεν μετέχουν.
Μια ιδέα περισσότερο φως καθώς ο ήλιος ανεβαίνει και η γωνία πρόπτωσης αλλάζει. Η βροχή σταμάτησε. Τα σύγνεφα άλλαξαν χρώμα προς το άσπρο και την πορεία τους στον ουρανό, τώρα ξεσέρνουν προς την Δύση, έστριψε ο καιρός. Τα κύματα με πιότερη μάνητα, πιο ευθυγραμμισμένα, βαράν στα κατακόρυφα τα βράχια της στεριάς. Βλέπω το γκρίζο αυτοκίνητο και τούτο έτοιμο μου δείχνει να πετάξει. Μια δεσποινίς στα δώδεκα, στα δεκατρία με τ' ασημένια της παπούτσια και το κολάν το μαύρο να χαράζει προκλητικά τα τορνευτά της πόδια, γεμίζει τ΄άδειο μου παράθυρο. Τα μαλλιά της ίσα, καστανόξανθα και λατρευτά πριν τα σαμπουάν και οι βαφές τα κάνουνε μαντάρα. Στ΄αφτί μου ο βόμβος από μια χαμπερίστρα με ξενίζει. Το έντομο με γυροφέρνει δυο φορές και κουρνιάζει στην εσοχή ενός κάδρου να βγάλει την μέρα του. Αναπόφευκτος ο συνειρμός με την ψυχή, πανάρχαια ονομασία για τις πεταλούδες.



Λατρεύω την σκέψη στην ανάπτυξή της, την αποτύπωσή της στο χαρτί. Ιδια κι' απαράλλακτα με την φωτογραφία της πρώτης μου γυναίκας ή κάποιους πίνακες του Mark Chagall...

Καλή σας ανάγνωση

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Κάργιες και γλάροι


Ενώ στην ζωή τα πουλιά έχουν δύο γένη, δεν έχω ακούσει ακόμα τίποτε για ομοφυλόφιλα πουλιά, στην ελληνική γλώσσα  έχουν τρία. Ο μηχανισμός με τον οποίον παίρνουν το γένος τους μου είναι άγνωστος, ίσως να πηγάζει από την λεγόμενη λαϊκή σοφία, ίσως και να είναι τυχαίος. Πάντως ο γλάρος ακούγεται πάντα "αρσενικός", η κάργια "θηλυκιά" ενώ το σπουργίτι  ουδέτερο. Περιέργως το γεράκι "δίνει" την γερακίνα ενώ το κοράκι τον κόρακα και ναι μεν λέμε "ο γέρακας" αλλά "η κορακίνα" είναι μάλλον αδόκιμος όρος, άκρη δεν βρίσκεται.


Στο μέρος που πέρασα το καλοκαίρι μου παρατηρούσα από την βάρκα μου το σούρουπο και την αυγή την συμπεριφορά των δύο εκπροσώπων των πτηνών που επικρατούσαν στην περιοχή, τους γλάρους και τις κάργιες. Κακόφωνα πουλιά και τα δύο διεκδικούσαν τις δυο βραχονησίδες, σκάρτο μισό μίλι απ' την στεριά, για να περάσουν τις νύχτες τους. Αμερόληπτος στην σύγκριση δεν θα μπορούσα να είμαι μια που έχω αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις φιλίας με έναν γλάρο, τον ονομάζω -κλασσικά-Ιωνάθαν εδώ και χρόνια. Τον ξεχωρίζω από τους άλλους από ένα σημάδι στο ράμφος του και πλησιάζει την βάρκα μου μόλις αγκυροβολήσω, περιμένοντας τον μεζέ του. Μάλιστα φέτος πλησίαζε την βάρκα περισσότερο από κάθε άλλη φορά και με εντυπωσίασε όταν ήρθε σχεδόν δίπλα μου μόλις είδε ότι είχα πιάσει κάποιον σπάρο ενω ήταν αδιάφορος όταν ανέβαζα λιθρινάκια. Είχε ήδη μάθει ποιά ψαράκια προορίζονταν γι' αυτόν. Μάλιστα πέρισυ μου έκανε μια επίδειξη της σοφίας του όταν μια μέρα δεν με πλησίασε καθόλου. Ηταν η μέρα που για μυστήριους λόγους, ιερά μυστικά της θάλασσας, τα ψάρια δεν έτρωγαν καθόλου.
Πιθανόν και οι κάργιες να είναι το ίδιο ή και περισσότερο έξυπνες αλλά να μην είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω, αυτό συνέβαινε και με τις γυναίκες τα παλιά χρόνια όταν δεν βγαίνανε από το σπίτι τους ενώ οι άντρες κρίνονταν κάθε μέρα στον στίβο της βιοπάλης. Οι εμπειρίες μου από τις κάργιες περιορίζονταν στην άφιξή τους το σούρουπο στις βραχονησίδες και την αναχώρησή τους από εκεί το πρωϊνό. Οι εμπειρίες μου από τις γυναίκες που δεν έβγαιναν από το σπίτι τους είναι ακόμα λιγότερες αλλά περιέργως τις ταυτίζω στο μυαλό μου με τις κάργιες, έτσι τις αποκαλούσανε και οι ντόπιοι χωρικοί. Αντίθετα τις γυναίκες που συμμετείχαν στην κοινωνική ζωή του χωριού τις λέγανε κουρούνες, μια λέξη που στην τοπική διάλεκτο αντικαθιστούσε νοηματικά το "καϋμένες". Υπάρχει και ο αντίστοιχος αντρικός όρος, "κουρούνης" αποκαλείται ο βασανισμένος από τις ατυχίες της ζωής.


Η κάργια δίνει την εντύπωση μαύρου πουλιού ενώ στην πραγματκότητα είναι γκρίζα σκούρα. Και ο γλάρος δίνει την εντύπωση άσπρου πουλιού ενώ έχει αρκετά γκρίζα ανοικτά φτερά. Εκτός από το χρώμα, άσπρο-μαύρο, υπάρχει μεγάλη διαφορά και στο πέταγμα των δύο πτηνών. Ο γλάρος γλιστράει περήφανα τον αέρα,. πλανάρει εύκολα και έχει μια αρμονία στις κινήσεις του. Αντίθετα η κάργια σχεδόν δεν μπορεί να πετάξει σε ευθεία γραμμή, κτυπάει άτσαλα και άρρυθμα τα φτερά της και δίνει την εντύπωση πως υποφέρει για να κάνει μια μικρή διαδρομή.
Το σούρουπο οι κάργιες καταφθάνουν κράζοντας στα νησάκια σε μεγάλες ομάδες ακολουθούμενες από κάποια   μεμονωμένα άτομα που προσπαθούν απεγνωσμένα να προφτάσουν το κοπάδι.Είναι απίστευτη η φασαρία που κάνουν λες και θέλουν να ξορκίσουν την νύχτα που έρχεται.  Συνήθως διαλέγουν την βραχονησίδα που βρίσκονται οι γλάροι τους οποίους διώχνουν με ταχύτατες διαδικασίες παρ' ότι είναι αισθητά πιο μικρόσωμες από αυτούς. Κάνουν όμως πολύ περισσότερο θόρυβο από αυτούς καθώς τσακώνονται μεταξύ τους για τις καλύτερες θέσεις. Ισως αυτή η φασαρία και η εριστικότητα να είναι η αιτία της επικράτησης τους στον αγώνα για το νυκτερινό κατάλυμα με τους αντίζηλους γλάρους. Μετά, μόλις μια κάργια ξεκινήσει για το άλλο νησάκι που κατέφυγαν οι γλάροι, όλο το κοπάδι ακολουθεί διώχνοντας ξανά τα γλαρόνια. Αυτό γίνεται αρκετές φορές μέχρι να σουρουπώσει για τα καλά. Τις ημέρες που έχει κακοκαιρία οι κάργιες κουρνιάζουν στα ψηλά κλαριά των ευκάλυπτων της στεριάς.ενώ οι γλάροι προστατεύονται σε βραχοσπηλιές.
Με το χάραμα της μέρας πρώτοι οι γλάροι διασκορπίζονται πλησιάζοντας τις ψαρόβαρκες που βρίσκονται στους τόπους τους από τα μαύρα σκοτάδια. Κάθε γλάρος υπερασπίζεται την επικράτειά του από τους αντιζήλους του χαμηλώνοντας το κεφάλι σε μια επιθετική στάση και αφήνοντας μια μακρόσυρτη κραυγή. Μετά, όταν οι ψαράδες τελειώσουν με το νετάρισμα στα παραγάδια και στα δίχτυα, οι γλάροι αρχίζουν τις περιπολίες της μέρας από ψηλά, ψάχνοντας για τροφή.

Σαν φέξει για τα καλά οι κάργιες ξεκινάνε κοπαδιαστά την επιστροφή τους στην στεριά. Τώρα πετάνε  χωρίς πολλή φασαρία, αλλά πάλι άτσαλα κι' άγαρμπα. Πλησιάζοντας στην στεριά η κάθε μια πηγαίνει ειρηνικά στον ζωτικό της χώρο, που τον έχουν ορίσει από μόνες τους ,με τους άγραφιυς νόμους του κοπαδιού, χωρίς συμβόλαια και τίτλους ιδιοκτησίας, χωρίς δικηγόρους και τοπογράφους μηχανικούς...