Τι είναι και τι δεν είναι η διηγηματοποίηση

Καλώς ήλθατε

Η Διηγηματοποίηση είναι ένας χώρος που προσπαθεί να σέβεται τον εαυτόν της και την ελληνική γλώσσα.

Δεν είναι ο χώρος όπου θα ακούσετε υποχρεωτικά τις μουσικές προτιμήσεις του δημιουργού του ούτε θα βρείτε διαφημίσεις.
Δεν είναι ο χώρος που θα σας προωθήσει σε άλλα μπλογκς πλην των άλλων του δημιουργού του.
www.gpointspoetry.blogspot.com για τα ποιήματα
www.gerimitiis.blogspot.com για τα καθημερινά

άτμα σαρβασαρίριναμ


Καθισμένος μπροστά στο ανοικτό παράθυρο ακούω το σιγανοψιχάλισμα της βροχής και πίνω τον πρωϊνό καφέ μου. Καιρός μουντός, σύγνεφα βαριά που ο ήλιος δεν μπορεί να τα τρυπήσει. Ο καιρός στον νοτιά- θυελλώδεις έδωσε η μετεωρολογική- μα ο Κρισσαίος κόλπος ήρεμος, τον πιάνει ξώφαλτσα ο καιρός και φτιάχνει αυτό το βουβό, το ύπουλο κύμα που οι ναυτικοί το λένε σουέλι. Μες την αχλύ, μίλι μακριά μου προς τον Βορρά, μια στεριανή γλώσσα χωρίζει τον μυχό του κόλπου στα δύο. Ανταριασμένα φτάνουνε τα βουβά κύματα και σκάνε μ' ορμή στα πέντε, στα έξη μέτρα αψηλά μην και την κεφαλώσουν τούτη τη στεριά που μπήκε ανάμεσά τους. Πιο πίσω, σκάρτα αλλο ένα μίλι, δεν φαίνεται τίποτε από την παραλία της Κίρρας, ούτε ο Παρνασσός πιο πίσω, όλα βαμμένα στο ανοικτό γκρίζο πέπλο του χαμηλωμένου σύγνεφου.

Στο σπίτι μέσα, τα πάντα έχουν ένα διαφορετικό χρώμα από την έλλειψη του πρωϊνιάτικου ήλιου, ίσως και μια διαφορετική υφή, δείχνουν πιο πραγματικά, πιο ζωντανά, πιο κοντά σ' αυτό που ο τίτλος περιγράφει : άτμα σαρβασαρίριναμ, δηλαδή η ψυχή όλων των όντων που έχουνε σώμα. Μπορεί νάναι η απόχρωση της σκόνης σ' αυτό το λίγο φως που αφήνει να περάσει η βαριά συννεφιά, μπορεί νάναι η σωστή χρονική απόσταση της επιστροφής στο νερό της θάλασσας, μπορεί η γειτονοπούλα που βγήκε να τσεκάρει τον καιρό τυλιγμένη στο σεντόνι της και με τα μισά της κάλλη ακάλυπτα, μπορεί και η βαθειά αλήθεια της ινδικής μυθολογίας. Μπορεί. Ερχονται στιγμές που όλα τα πράγματα μοιάζουν νάχουν ψυχή και στιγμές που όλοι οι άνθρωποι γύρω μας μοιάζουνε να μην έχουν.
Σ' αυτό το φόντο ένα αμάξι κόκκινο μοιάζει έντομο και το δενδράκι δίπλα με πουλί, η αιώνια τοπική δεσποινίς μόνο προέκταση των ψηλοτάκουνών της λογίζεται κι οι λακκούβες του νερού παίζουνε πιάνο με τις στάλες της βροχής. Οι ήχοι, σιγαλοί και ανεπαίσθητοι, δεν έχουν σώμα, δεν μετρούν και δεν μετέχουν.
Μια ιδέα περισσότερο φως καθώς ο ήλιος ανεβαίνει και η γωνία πρόπτωσης αλλάζει. Η βροχή σταμάτησε. Τα σύγνεφα άλλαξαν χρώμα προς το άσπρο και την πορεία τους στον ουρανό, τώρα ξεσέρνουν προς την Δύση, έστριψε ο καιρός. Τα κύματα με πιότερη μάνητα, πιο ευθυγραμμισμένα, βαράν στα κατακόρυφα τα βράχια της στεριάς. Βλέπω το γκρίζο αυτοκίνητο και τούτο έτοιμο μου δείχνει να πετάξει. Μια δεσποινίς στα δώδεκα, στα δεκατρία με τ' ασημένια της παπούτσια και το κολάν το μαύρο να χαράζει προκλητικά τα τορνευτά της πόδια, γεμίζει τ΄άδειο μου παράθυρο. Τα μαλλιά της ίσα, καστανόξανθα και λατρευτά πριν τα σαμπουάν και οι βαφές τα κάνουνε μαντάρα. Στ΄αφτί μου ο βόμβος από μια χαμπερίστρα με ξενίζει. Το έντομο με γυροφέρνει δυο φορές και κουρνιάζει στην εσοχή ενός κάδρου να βγάλει την μέρα του. Αναπόφευκτος ο συνειρμός με την ψυχή, πανάρχαια ονομασία για τις πεταλούδες.



Λατρεύω την σκέψη στην ανάπτυξή της, την αποτύπωσή της στο χαρτί. Ιδια κι' απαράλλακτα με την φωτογραφία της πρώτης μου γυναίκας ή κάποιους πίνακες του Mark Chagall...

Καλή σας ανάγνωση

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

Ιστορίες και γεγονότα του Τζι



Δεν έμαθε ποτέ του σωστά αγγλικά πέρα από τα γκομενικά για τις τουρίστριες στην προ έητζ εποχή και όσα του χρειάζονταν για να καταλάβει τους στίχους του αγαπημένου του Μπομπ Ντύλαν που πρόσφατα τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Η αιτία βρίσκεται πολύ μακριά, πίσω στην εποχή που με κοντά παντελονάκια γράφτηκε μετά την πρώτη στην δεύτερη τάξη  στο IAS όπως λεγόταν το ξενόγλωσσο φροντιστήριο της γειτονιάς του. Επεσε σ' εναν δάσκαλο τον κύριον Ι., Αιγυπτιώτη εγγλεζοαναθρεμένο που μίλαγε με στόμφο στους μαθητές κι ευλογούσε συνέχεια τα γένια του : " Σας φαίνεται δύσκολη η ορθογραφία των Αγγλικών ... φυσικό είναι αφού δεν διαβάζετε. Δεν διαβάζετε ! Εγώ στην ηλικία σας διάβαζα και ήμουνα άσσος στα Αγγλικά, άσσος στην Γεωμετρία, άσσος στην Ιστορία, άσσος στην Γεωγραφία..."
Ο μικρός τότε Τζι δεν άντεξε : " κι εγώ είμαι άσσος στην Γεωγραφία κι ας μην διαβάζω, τι σχέση έχει με την λόξα των εγγλέζων άλλα να γράφουν κι άλλα να προφέρουν ;"

Προϋπήρχε μια κόντρα μεταξύ τους όταν ο Τζι για να του αποδείξει την λόξα στην ορθογραφία των αγγλικών έγραψε στον πίνακα την λέξη ghoti και του ζήτησε  να την διαβάσει. "Γκόουτι" έρριξε άδεια να πιάσει γεμάτα ο προφέσσορας, "Fish" ανεφώνησε θριαμβευτικά ο Τζι και φρόντισε να του εξηγήσει :
gh = f  όπως στο enough
o = i   όπως στο women
ti = sh   όπως στο motion

"Σοφιστείες" είπε ο κύριος Ι. "κάτσε κάτω"
Ο Τζι κάθισε αλλά του την είχε φυλαγμένη και τώρα που νόμισε πως τον παίρνει του βγήκε με κόκκινο...
Ο κ. Ι. δέχτηκε την πρόκληση :  Θα σου κάνω μια ερώτηση στην  Γεωγραφία κι αν την απαντήσεις εγώ θα κατέβω από την έδρα να διδάξεις εσύ! "
Ο Τζι σκούντησε με το πόδι τον διπλανό του, αυτός μπήκε στο νόημα, ούτε αυτός χώνευε τον κ.Ι. " Αλήθεια, κύριε, θα κατεβείτε;"
"Μιλάω πάντα σοβαρά" απάντησε ο κ.Ι.
"Λοιπόν", συνέχισε, "ποιά είναι η πρωτεύουσα της Ισλανδίας ;"
"Ρεϋκγιαβικ" απάντησε στη στιγμή ο Τζι.
" Οχι, Ρεκτζάβικ" είπε με εξεζητημένη ισλανδική προφορά ο προφέσσορας, "έχασες".
Ενας μακρόσυρτος ψίθυρος αποδοκιμασίας ακούστηκε από τους σπασίκλες της τάξης που είχαν πάρει το μέρος του δάσκαλου κι δεν είχαν πάρει χαμπάρι πως ήταν η ίδια λέξη.
Ο Τζι αισθάνθηκε αδικημένος, σηκώθηκε, βγήκε από την αίθουσα αγνοώντας τις φωνές του κ.Ι. και δεν ξαναπάτησε στο φροντιστήριο.

15 χρόνια μετά ο Τζι, καθηγητής μαθηματικών πια, άκουγε τον κ.Ι. να ζητάει απεγνωσμένα από τον φίλο του που είχε πρακτορείο Προ-Πο ένα καλό μαθηματικό για τον γιό του που είχε πρόβλημα κ.λ.π.
Φυσικά ο πράκτορας του σύστησε τον Τζι. Χωρίς να τον αναγνωρίσει ο κ.Ι.  τον παρακάλεσε να πάνε τώρα αμέσως στο σπίτι του για μάθημα. Οταν άνοιξε την πόρτα του είπε " Περάστε κύριε καθηγητά μου". 
"Τώρα μιλάς σωστά" του είπε ο Τζι και του θύμισε την πρώτη γνωριμία τους.
Ο κ.Ι. έτρεμε μήπως φύγει και μείνει ο γιος του χωρίς μάθημα.
"Είδες πως τα φέρνει καμιά φορά η τύχη ;" του είπε ο Τζι που είχε πάρει ήδη την μικρή εκδίκησή του.

Λίγα χρόνια αργότερα ο Τζι πήγε στο ναυτικό όπου έγινε αξιωματικός. Οντας ναύτης τις μέρες της βασικής εκπαίδευσης ένας πιτσιρικάς μόνιμος δίοπος τον τιμώρησε, μόνο αυτόν, με μια μέρα περιορισμό προς παραδειγματισμό άλλων για μια παράβαση που οι άλλοι είχαν κάνει σε μεγαλύτερο βαθμό. Δεν ήταν τίποτε σπουδαίο γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είχε εξόδου τότε αλλά ο Τζι ένοιωσε αδικημένος και τον σημάδεψε. Κάποιους μήνες μετά αξιωματικός πια στην μονάδα του ο Τζι  βρήκε στο καρέ των αξιωματικών τον δίοπο, κορδωμένο υπαξιωματικό πια, κελευστή, το συνήθιζαν οι μόνιμοι να κάθονται στο καρέ των αξιωματικών παρ' οτι δεν είχαν το δικαίωμα.
Ο Τζι τον έπιασε δήθεν στο μαλακό...
"Θυμάσαι τότε εκεί, κάποιον που τιμώρησες γιατί έτσι σου κατέβηκε ; Μικρός που είναι ο κόσμος ... δεν ξέρεις πως εδώ απαγορεύεται να συχνάζουν υπαξιωματικοί ;"
Ο δίοπας τον θυμήθηκε και χλώμιασε. Δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη.
"Πως λέγεσαι, αναφορά", τον διέταξε ο Τζι.
"Ευπειθώς αναφέρω κελευστής Τάδε Ταδόπουλος" κλαρίνο ο δικός του.
" Πήγαινε και θα δεις τι σε περιμένει". Ο πρώην δίοπας εξαφανίστηκε και φυσικά ο Τζι δεν ζήτησε ποτέ την τιμωρία του, του έφτανε ο φόβος που πήρε, όπως τότε η αγωνία του κ.Ι.

Και στις δύο περιπτώσεις ο Τζι ανήκε στις ευπαθείς τάξεις -μαθητής και ναύτης- όταν τον αδίκησαν. Σαν καθηγητής μετά δεν ήταν εύκολο να τον αδικήσουν με τέτοιον τρόπο-για προαγωγές και τέτοια δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ και είχε ησυχάσει από αυτά, μέχρι που ξαναβρέθηκε στην ευπαθή τάξη των συνταξιούχων.
Τελευταία ο Τζι ξανααισθάνεται αδικημένος από ανθρωπο δικό του, πράγμα που δεν το περίμενε. Αλλά δεν ξέρει αν αυτή την φορά όταν βρεθεί σε θέση ισχύος με το πρόσωπο που τον έχει αδικήσει, αν θα αρκεστεί στην τρομάρα που θα του δόσει ή αν θα ζητήσει κάτι πιο ουσιαστικό. Αν βέβαια και την τρίτη φορά τα φέρει έτσι η μοίρα.